Ο χάλκινος είναι ένα υλικό με μακρά ιστορία, που χρησιμοποιείται συνήθως στην παραγωγή γλυπτών, κοσμημάτων και άλλων διακοσμητικών αντικειμένων.Αν και το χάλκινο και το χυμένο χάλκινο είναι παρόμοια, υπάρχουν κάποιες λεπτές και σημαντικές διαφορές μεταξύ τους.
Οι κύριες διαφορές μεταξύ του χάλκινου και του χυτοσίδηρου είναι οι ακόλουθες:
χάλκινο
Ο χάλκινος είναι ένα κράμα που αποτελείται από 90% χαλκό και 10% κασσίτερο.
Έχει αντοχή και αντοχή στη διάβρωση, κατάλληλη για εξωτερική χρήση.
Εύκολη επεξεργασία με παραδοσιακές μεθόδους όπως το σφυρί ή το χύτευμα.
Χυτοσίδηρο
Το χύτευμα του χαλκού είναι ένα υλικό που θερμαίνει τον χαλκό σε κλίβανο μέχρι να λιώσει σε υγρή κατάσταση.
Κατόπιν, αυτό το λιωμένο υλικό μπορεί να χυθεί σε ένα καλούπι ή χύτευμα για να δημιουργηθούν σχήματα ή αντικείμενα.
Σε σύγκριση με το συνηθισμένο χάλκινο, το χυτοσίδηρο είναι ισχυρότερο, ανθεκτικότερο στην φθορά και πιο εύκολο να διαμορφωθεί σε περίπλοκα σχέδια.
Έχει ισχυρότερη ικανότητα να διατηρεί το σχήμα του σε υψηλές θερμοκρασίες ή σε ακραίες καιρικές συνθήκες.
Οι κατασκευαστές μπορούν να χρησιμοποιήσουν χημική επεξεργασία ή διαδικασίες ηλεκτροπληρωμής για να χρωματίσουν το χυμένο χάλκινο.
διαφορά
Η μέθοδος παραγωγής είναι διαφορετική: ο παραδοσιακός χάλκινος χάλκινος χάλκινος χάλκινος χάλκινος χάλκινος χάλκινος χάλκινος χάλκινος χάλκινος χάλκινος χάλκινος χάλκινος χάλκινος χάλκινος.
Το χυμένο χάλκινο είναι πιο ανθεκτικό από το παραδοσιακό χάλκινο και πιο εύκολο να διαμορφωθεί σε περίπλοκα σχέδια.
Η χύτευση χάλκινου μπορεί να χρωματιστεί μέσω χημικής επεξεργασίας ή διαδικασιών ηλεκτροπληρωμής, ενώ το παραδοσιακό χάλκινο δεν μπορεί.
Τελικά, τόσο το παραδοσιακό όσο και το χυτοασίδηρο έχουν τα μοναδικά τους πλεονεκτήματα και έχουν τις δικές τους χρήσεις σε διαφορετικές απαιτήσεις έργου.Εάν το έργο απαιτεί δύναμη και μέτρια πολυπλοκότηταΌταν απαιτούνται πολύπλοκες λεπτομέρειες και εξαιρετική αντοχή υπό ακραίες συνθήκες, το χυτοασίδηρο είναι ακόμη πιο εξαιρετικό.